ZelfredzaamheidsRadar Zorgbreed?

In het kader van haar afstuderen aan de HBO-V schreef Femke Walhout het adviesrapport  ‘Op eigen benen’ over het gebruik van de ZelfredzaamheidsRadar in de thuiszorg. Volgens Walhout helpt de ZelfredzaamheidsRadar ‘bij een betere identificatie van de behoeften van cliënten. Daarnaast bevordert het de persoonsgerichte zorg door zorgplannen en interventies beter af te stemmen op de individuele behoeften. Het systematisch meten van zelfredzaamheid draagt bij aan de optimalisatie van zorg, wat leidt tot een voortdurende verbetering van de zorgkwaliteit en optimale ondersteuning van cliënten’. 

Uit het onderzoek wat ze deed ter onderbouwing van het adviesrapport stelt ze vervolgens dat ‘De vragen die gesteld worden met behulp van de radar gespreksonderwerpen naar voren brengen die normaal gesproken niet snel ter sprake komen. De radar wordt met name gebruikt tijdens intake- en evaluatiegesprekken, voornamelijk bij chronische zorgvragers’. 

Interessant is ook de potentiële rol die Walhout ziet voor de praktijkondersteuner binnen de huisartsenpraktijk. Een door haar geïnterviewde POH’er geeft aan dat de ZelfredzaamheidsRadar ‘zeker wel een aanvulling kan zijn. Ook worden de patiënten op deze manier nauwkeuriger in kaart gebracht. Daardoor ben ik eerder in staat problemen te identificeren en te kijken welke domeinen er meer aandacht nodig hebben”. 

Daar op door denkend zou de ZelfredzaamheidsRadar nog breder ingezet kunnen worden. Als de radar niet alleen door wijkverpleegkundigen en POH’ers, maar bijvoorbeeld ook door revalidatiecentra, verpleeghuizen, ziekenhuizen (transferverpleegkundigen?) gebruikt gaat worden, kan er immers naadloos, systematisch en multidisciplinair gewerkt worden aan zelfredzaamheid?

Meer weten? Download hier adviesrapport van Femke Walhout.